الأسد ج٢
عند نغم
اسد :يلا علشان نمشى
نغم بدموع :يلا
اسد راح مسك ايدها وبسها
اسد بخبث:احنا ورانا حاجه غير اننا نخل*ف
نغم بكسوف :اسكت بقى
اسد بضحك :طيب بتعيطى ليه بقى
نغم حضنت اسد :علشان انا خيفه
اسد :ينهار مرات الزعيم اسد الدمنهورى خيفة رانا عايش
نغم بصت فى عينه :انت لسه بتحبنى
اسد بستغراب :ماهو لو حامل كنت قولت هرمونا*ت بس دى ايه بقى
نغم :لسه بتحبنى
اسد بص على شفايفها واتكلم من بينهم :كلمت بحبك دى انا عدتها بمراحل كتير انا لو خيرونى بين حياتك ولا روحى هختار روح فداكى يا نغمة عمرى
وقبلها قبلت مشتاق واتجوبت معاه نغم
نعم فهو مصدر قوتها وحبها الأول والأخير
اسد تماد*ى ونزل عند عنقا*ها والتم*س انفاسه الساخن*ه بغنقه*ا وظل يقبلهم فتره وفقد السيطره على نفس*ه
نغم :اااه اسد ابعد
ابتعد عنها اسد بلهفه :مالك فى حاجه بتوجع*ك
نغم :فى جر*ح فى بطنى بيشد
اسد :اسف مكنتش اعرف يلا بقى انا مش صامن نفسى واخدها ونزلو تحت ركبو العربيه واتجه الى القصر
……………….
فى القصر
ميرا بتمثيل الحزن :يعنى سقط*ت
ليلى بدموع :ايوا
ميرا فى نفسها :بس الحظ وقف معايا المره دى
ليلى :انا هنزل علشان استناها وهزلت ليلى
ميرا :المره الجايه هتكون هي بس منى انا ههههههه
……………….
تحت فى الصالون
غاده :كنتى فين يا ليلى
ليلى :كنت عند ميرا
غاده بستغراب:ماشى
……………..
عند احمد ابو العز
احمد :نغم لازم تمو*ت
انور:نغم لاء ما اسد اللى يمو*ت
احمد:بطل غباء محدش يعرف يمو*ت اسد الدمنهورى
انور:بس انا لسه عاوز نغم
احمد :خلاص انا اللى هقت*ل
انور بصدمه :……
ادهم من وراه :………
(اسفه بجد بجد على التأخير )
البارت الثانى والعشرون
للكاتبه /ندى على حبيب
ادهم :تصدق فكره حلوه انك تقت*ل اسد الدمنهورى
انور براحه :ياعم خضتنى فكرتك اسد الزفت
ادهم وهو يجلس ويضع قدام فوق الأخر:متخفش قريب اووى هينتهى الخو*ف وهنخلص منه بس عوزين خطه تكون محكومه مش خططك الغبيه دى
انور بشر:يبقى تسمع اللى هقوله ……….
…………………….
فى قصر اسد الدمنهورى
وصل اسد هو ونغم ونزلو من العربيه بترحاب من العائله
زينب بدموع :قدر ولطف يابتى بكرا تجيبو غيره
نغم بحزن :يارب يا مرات عمى
ليلى واحلام حضنوها بزعل
ليلى بعياط:الف سلامه عليكى يا خيتى
نغم بعياط:الله يسلمك يا ليلى
اسد :يلا يابنات نغم عوزه ترتاح
شاكر بصرامه:يلا يا ولدى خد مرتك واطلع
اسد اخذ نغم وطلع الجناح
سالم :مالك يا بوي حاسك زعلان ليه
شاكر بزعل :ليه هزعل من ايه
سالم :بكرا يجى غيره وسرايا دى تتملى عيال وهتقول سالم قال
زينب بضحك :ولسه ادهم كمان يتجوز بكرا والسرايا تتملى علينا احفاد
شاكر بضحك:ربنا يفرحهم يا رب كل اللى انا رايده ان اخفادى وولادى يكونو فرحنين ومبسوطين دى عندى بدنيا
جميله بعياط:يا بابا انا مش عرفه محدى ابنى بقاله شهر فين وانا بدأت اقلق
سالم:متخفيش يا جميله ياختى يمكن قاعد مع حد من صحابه
جميله بعياط:هو اول مره ميرنش علينا كدا
شاكر بصرامه:اسمعى انتى اللى سيبه ابنك يتسرمح ويروح ويجى وترحعى تندبي عليه هنعمل ايه احنا الوقتى مع سي مجدى ابنك ده
غاده :اكيد هنلاقيه هيروح فين يا ماما يعنى تعالى بس ارتاحى شويه
شاكر :خدى امك يا غاده وانا عشوف الحوار ده
……………………
فى جناح اسد
نغم نايمه على رجل اسد واسد بيلعب فى شعرها
اسد بحب ورمانسيه :نغم قومى مبحبش اشوفك كدا
نغم بعياط :انا حسه انى تعبانه حسه انى مخنوقه اوووى يا اسد حتى الحاجه الوحيده اللى كانت
هتربطنى فيك محفظتش عليه انا اسفه عمرى ما هكون ام ناجحه
اسد مسك وشها :مش علشان خسرنا فى الأول هنخسر فى الأخر يا نغم وبعدين احنا ورانا ايه هنخلف غيره وكمل بخبث وهو بيقرب منها اطلبى انتى بس انا عن نفسى جاهز
نغم بكسوف وضحك:يعنى انت مش زعلان
اسد :انتى مكفيانى يا نغم كل حياتى مستقبلى حبى هو انتى عمرى ما حولت اخاف على حياتى غير لما دخلتيها
نغم قربت من شفت*ه وطبعت بوـ,ـس*ه بكل رومانسيه واسد تجاوب معها بكل قلبه
اسد بصدمه وفرحه لأنها اول ما ره تبـ,ـوس*ه بالحب دا
اسد قرب منها وقبلها قبله طالت لدقائق وبدء ينزع تيشرته ويرميه على الأرض وبدء ينزع ملابس نغم وحده تلو الاخره وظل يقبل عنقه*ا ونغم متجاوبه معه بكل ما فيها وفجأة دق الباب
اسد لم يسمع وظل مكمل كأنه فى حلم لا يريد ان يستيقظ منه
نغم بكسوف :اسد الباب
اسد مغيب تماماً :ماله
نغم :بيخبط
اسد وهو يقبلها:سيبك منه
نغم :اسد بجد قوم افتح شوف مين
اسد اخيراً قام بعد عذا*ب يفتح الباب
اسد بعصبيه وهو يفتح :مين
وفجأة تسمر فى مكانه من شدة الصدمه
